Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Χειρόγραφες σκέψεις




Λίγο στυλό, λίγο μολύβι και λίγο μελάνι ήθελα μόνο. Δεν μου αρέσει οι πρώτες σκέψεις μου να γράφονται στον υπολογιστή. Τις θέλω χειρόγραφες. Φαίνονται πιο αληθινές και ζεστές έτσι. Ίσως η επαφή με το χαρτί, ίσως το σχήμα στα γράμματα δίνουν και το σχήμα της σκέψης. Ξεκίνησα με την ελπίδα να βρω κάτι με μαύρο μελάνι. Μετά σκέφτηκα, ότι θα συμβιβαζόμουνα με ό,τι έβρισκα, αφού ήταν δύσκολο να βρω αυτό που θέλω. Λίγο μελάνι ήθελα μόνο. 

Έψαξα παντού. Σε όλα τα δωμάτια, σε όλο το σπίτι. Ακόμα και σε ξεχασμένες καρδιές. Και όλα αυτά, για να βρω ένα στυλό και να σημειώσω τη σκέψη μου. Ποτέ δεν καταφέρνω να βρω αυτό που θέλω, όταν το θέλω.

Μου είχε απομείνει να ψάξω μόνο ένα συρτάρι με διάφορα ξεχασμένα και ίσως άχρηστα πράγματα. Κάτω από χαρτιά, φωτογραφίες και διάφορα άλλα, βρήκα ένα στυλό χωρίς καπάκι. Δεν χάρηκα πολύ γιατί δεν ήταν μαύρο όπως το ήθελα, ούτε και ήταν απ’ τα αγαπημένα μου. Είχε μείνει πολύ καιρό εκεί, και για να το κάνω να μου δώσει λίγο μελάνι πλήγωσα αρκετό χαρτί. 

Δεν μου έδωσε τίποτα αλλά το κράτησα. Το ξαναέβαλα στη θέση του. Στο συρτάρι με τα ξεχασμένα και άχρηστα πράγματα. Μήπως και σε παρόμοια κατάσταση ανάγκης, προσπαθήσω περισσότερο, το πιέσω πιο πολύ και το καταφέρω να μου δώσει λίγο κάτι. Τρόμαξα όταν σκέφτηκα πως κάπως έτσι κάνουμε και με τους ανθρώπους κάποιες φορές. 

Δεν βρήκα τίποτα τελικά. Μόνο μολύβι ματιών μου είχε απομείνει. Το έξυσα καλά και πήρα ένα κομμάτι χαρτί έτοιμη να γράψω.

Και να, τώρα που συμβιβάστηκα με το μολύβι, ύστερα από τόσο ψάξιμο, ξέχασα ποιες χειρόγραφες σκέψεις ήθελα  να γράψω.